به گزارش روابط عمومی اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش ایران به نقل از اریادوک، عظیم‌زاده با اشاره به تصمیم خود برای عدم شرکت در نمایشگاه‌ها اظهار داشت: «پس از 30 سال حضور مستمر در نمایشگاه‌های داخلی و بین‌المللی، امسال تصمیم گرفتم نمایشگاه‌ها را تحریم کنم. به جای صرف هزینه‌های هنگفت برای غرفه، بیلبورد و تبلیغات، این مبلغ را به‌صورت تخفیف 30 درصدی به مشتریان عرضه کردم. نتیجه این اقدام در فروشگاه‌های ما، به‌ویژه در دبی، فروش فوق‌العاده‌ای بود. برای مثال، فرشی که 100 هزار درهم قیمت دارد، با 70 هزار درهم به فروش می‌رسد و مشتریان از این فرصت استقبال کردند.»
وی افزود: «دیگر به نمایشگاه‌ها بازنخواهم گشت، زیرا تجربه نشان داد که ارتباط مستقیم با مشتری و ارائه تخفیف، موثرتر است. برند عظیم‌زاده در سطح جهانی شناخته‌شده است و مشتریان از آمریکا و دیگر کشورها از طریق وب‌سایت ما فرش انتخاب می‌کنند و ما ظرف 72 ساعت در هر نقطه‌ای از جهان، به جز یک کشور، تحویل می‌دهیم.»
پیمان ارزی، بزرگ‌ترین مانع صادرات
عظیم‌زاده پیمان سپاری ارزی را بزرگ‌ترین ضربه به صنعت فرش دستباف دانست و گفت: «صادرات فرش دستباف ایران از 2.15 میلیارد دلار به 40 میلیون دلار سقوط کرده و تعداد صادرکنندگان از 1270 نفر به حدود 80 نفر کاهش یافته است. اگر پیمان ارزی حذف شود، من به‌تنهایی می‌توانم در یک هفته 100 میلیون دلار و در شش ماه 200 میلیون دلار صادرات کنم. با رفع این مانع، صادرات فرش دستباف در سال اول به یک میلیارد دلار و در سه سال به دو میلیارد دلار خواهد رسید.»
وی با انتقاد از سیاست‌های گمرکی اظهار داشت: «تعرفه‌های گمرکی پایین و پیمان سپاری ارزی باعث شده‌اند صادرکنندگان قیمت محصولات را غیرواقعی اعلام کنند تا تعهد ارزی کمتری داشته باشند.»
پتانسیل‌های فرش دستباف ایران در بازار جهانی
عظیم‌زاده با تأکید بر قدمت و کیفیت فرش دستباف ایرانی گفت: «فرش ایران با بیش از 3000 سال قدمت، در موزه‌های جهان جایگاه ویژه‌ای دارد و هیچ کشوری مانند هند، پاکستان یا نپال نمی‌تواند با آن رقابت کند. این کشورها با تولید فرش‌های ارزان‌قیمت وارد بازار شده‌اند، اما اگر موانع صادراتی برداشته شود، ایران می‌تواند به‌راحتی جایگاه خود را در بازارهای جهانی بازپس گیرد.»
وی افزود: «امروزه تقاضای بازارهای جهانی به سمت فرش‌های مدرن است. ما باید 10 درصد تولید را به فرش‌های سنتی و 90 درصد را به طرح‌های مدرن اختصاص دهیم. فرش‌های لاکچری همچنان مشتریان خاص خود را دارند، همان‌طور که در دبی، روس‌ها، هندی‌ها و چینی‌ها برای خرید محصولات لوکس صف می‌کشند. هر نوع فرش، از لاکچری تا معمولی، مشتری خاص خود را دارد.»
چالش‌های صنعت و نقش دولت
عظیم‌زاده مشکلات صنعت فرش دستباف را فراتر از پیمان ارزی دانست و اظهار داشت: «دولت هیچ امکاناتی به صادرکنندگان ارائه نمی‌دهد. مرکز توسعه تجارت باید هزینه غرفه‌ها و ارسال بار را تأمین کند تا تجار ایرانی بتوانند در نمایشگاه‌های بین‌المللی حضور یابند. در زمان احمدی‌نژاد، صادرکنندگان 5 تا 10 درصد تشویقی دریافت می‌کردند، اما اکنون هیچ حمایتی وجود ندارد.»
وی همچنین به تأثیر صنعت فرش بر اقتصاد کشور اشاره کرد: «حدود 2 میلیون بافنده فرش در ایران فعالیت می‌کنند که با احتساب خانواده‌هایشان، 10 درصد جمعیت کشور از این صنعت ارتزاق می‌کنند. این آمار نشان‌دهنده اهمیت اقتصادی و اجتماعی فرش دستباف است، اما رسانه‌ها و دولت توجه کافی به آن ندارند.»
راهکارهای پیشنهادی
عظیم‌زاده پیشنهاد داد: «دولت باید پیمان ارزی را حذف کند، تعرفه‌های گمرکی را اصلاح کند و به صادرکنندگان امکانات ارائه دهد. همچنین، می‌توان با خرید فرش‌های کهنه از کشورهای دیگر و بازسازی آن‌ها در ایران، تجارت دوطرفه‌ای ایجاد کرد. این مدل می‌تواند به رونق صادرات و بازار داخلی کمک کند.»
وی در پایان با خوش‌بینی به آینده گفت: «با رفع موانع، مانند باز شدن سوئیفت و بهبود شرایط اقتصادی، ایران می‌تواند به جایگاه واقعی خود در بازار جهانی فرش دستباف بازگردد. من به ایران ایمان دارم و تمام سرمایه‌ام را در این کشور نگه داشته‌ام، زیرا عاشق فرش دستباف و فرهنگ ایرانم.»